Caunes-Minervois

Het dorp Caunes-Minervois moet je gezien hebben in de Minervois. De abdij is interessant uit historisch oogpunt en het is ook iedere zomer de plaats voor concerten bij het “Festival du Minervois”.

Caunes is al eeuwen bekend om zijn rode marmer zonder welke de Palace de Versailles er veel soberder uit zou zien. Voorbeelden van het marmer van Caunes ziet men in verschillende plaatselijke bedrijfjes.

Het Dorp van Caunes-Minervois “De ommuurde stad” is ontstaan rond zijn Abdij op de linkeroever van “l’Argent Double”.

In het westen en het zuiden, werd de abdij omsloten door muren omgeven door het hele dorp. Het noorden en oosten zijn het afgesloten door sterke muren die nog op sommige plaatsen langs de straat te zien zijn.

Bezienswaardigheden:

* Benedictijnse Abdij: Prachtige Abdij van de Benedictijnse: VIII tot XVII Eeuw

* Hôtel d’Alibert: een mooi Renaissance gebouw met een zeer interessante kleine binnenplaats van 1560 Dateert. Nu een goed restaurant met een charmante gastheer.

* Hôtel Sicard: een gebouw Renaissance met vele fijne vensters

* oude washuizen: recenter bewijsmateriaal van tradities.

Marmeren steengroeven: het rode marmer Caunes Minervois is geëxploiteerd sinds Roman tijden en gebruikt in Koninklijke palaces in heel Europa
Notre Dame du Cros: Notre Dame du Cros in prachtige mooie gesitueerde omgeving.
‘La Carrière du Roy’: een gemarkeerde wandeling van 7km, 2 1/2 u
‘La Forêt Domainiale de Soulane de Nore’: een gemarkeerde wandeling van 19km, 5 u
‘Le Plateau de la Matte’: een gemarkeerde wandeling van 10km, 3 u
‘La Route des Moutons’: een gemarkeerde wandeling van 9km, 3 u
vele prachtige wandelingen

Geschiedenis:

De abdij was gebouwd in 780 op een oude Gallo-Romeinse plaats “Villa Bufintis”. Deze Carolingische kerk werd later ontworpen gedurende de 12de en 17de eeuwen. Gedurende de Renaissance,werden door plaatselijke activiteiten verscheidene mooie gebouwen gebouwd welke heden ten dage nog bestaan. De ouwe marmersteengroeven werden heropend in 1633 door een beeldhouwer uit Genua en werden alleen voor Lodewijk XIV van 1698 gereserveerd. Toen het Canal du Midi werd geopend, speelde het een grote rol in het makkelijker maken van de export van de marmer van Caunes via Bordeaux naar Parijs.

Notre Dame du Cros:

De Cros vallei ligt ten noordoosten van het dorp Caunes. Verlaat Caunes via de departementale weg, neem de D115, die naar Trausse gaat. Na ongeveer 400 tot 500 meter op deze weg, buiten het dorp, slaat u linksaf op het kruispunt, neem daarna de smalle weg bovenlangs het water, die leidt tot de Notre Dame du Cros. Rechts op het einde vindt u een parkeerplaats bij de kerk, na ongeveer 2 km.

Bezoek de kerk van Notre Dame du Cros, 12de eeuw, dicht bij een zogenaamde ‘wonderbaarlijke’ bron gebouwd aan de zuidkant van de Gorges in de vallei van de rivier de Cros.

Oorspronkelijk in de Romaanse stijl gebouwd, is de kerk verschillende malen gerestaureerd: in de gotische periodes van de 17e eeuw en 19de eeuw. Zoek naar de 14e-eeuwse sluitsteen in de vorm van een beeltenis van de Maagd en het kind tussen twee engelen. Ook: de decoratie van het koor en de altaren in het roze marmer (17 – 18e eeuw) uit de Caunes steengroeven, afbeeldingen laten het huwelijk van de Maagd en de Assumptie, zes monumentale beelden zien.

Toen het christendom zich geïnstalleerd had in dit gebied, leek het erop dat de cultus van de Notre Dame du Cros de plaats in nam van de heidense godheid, Cybele.

Ten oosten van de kerk, boven de bron, in de rotswand werden drie bogen uitgehouwen, bekend als ‘Las Capeletos’. Ze beschutten beelden van de Maagd Maria, Jozef en St. John. Slechts een boog bleef intact met het deel van een tweede zichtbaar. De traditie leert ons het dat deze bogen waren die aan de oorsprong van de devotie tot Notre Dame du Cros hebben gestaan. Onder deze kleine kapelletjes is er een kleine grot met een stenen tafel, beter gezegd dat het een druïde hunebedden altaar was waar offers werden gebracht voor de drie beelden.

Later, toen de toewijding aan Notre Dame du Cros qua populariteit toenam, werd de huidige kerk gebouwd met een kluizenaarswoning aan de andere kant van de beek.
Het verhaal verteld ons dat een beeld van de Maagd werd gevonden in een rots en vervoerd naar Caunes waar het werd ondergebracht in een tijdelijke kapel. Maar ’s nachts verdween het beeld, om later in de buurt op het platteland te worden gevonden en de kapel waar het was gehuisvest totaal vernield werd aangetroffen.

Iemand had het idee om een marmeren werkhamer in de lucht te gooien en waar het landde, de Hermitage en de kerk te bouwen. Een vrome dame, sommigen zeggen een herderin, die leed aan koorts en dorst, durfde niet haar handen in het water van de bron onder de bogen en de standbeelden te steken om haar dorst te lessen.

In plaats daarvan smeekte ze om de hulp van de Maagd. Plotseling zag ze een beker aan de voet van de rots en toen ze uit deze dronk was ze genezen. Van de beker wordt gezegd dat dit van een onbekende materiaal was en dat er tekens van een onbekende alfabet in gegraveerd waren.

Aan de andere kant van het parkeerterrein van de kerk is een pad op de heuvel langs de belangrijkste punten van de kruisweg.

Er zijn sporen van bewoning gevonden die dateren uit de periode van de overgang van de Bronstijd naar de IJzertijd (ca. 700 v. Chr.). Het werd beschermd door een stenen omwalling steun op de klippen in het ravijn. Deze muur is ongeveer 470 meter lang met een dikte van ongeveer 2 tot 3 meter. Dit is een van de grootste verstevigde defensieve plaatsen in het zuiden van Frankrijk.

La Carrière du Roy

De Carrière du Roy (“Les Carrières et le Marbre de Caunes Minervois”): Hoog gewaardeerd door de Romeinen (sporen zijn gevonden in villa’s in de Minervois en in Spanje en ook in de Grote Moskee van Cordoba) en ingezet door middeleeuwse beeldhouwers (pre -Romaanse kapitelen in de abdij en kolommen van Fontroide), de delfstoffen van rood marmer uit Caunes werden ook geïmporteerd door een beeldhouwer uit de Genuese Riviera rond 1615…

Met de ontwikkeling van de handel tussen Carrara (met zijn witte marmer) en Caunes, glanzend rood marmer werd het materiaal bij uitstek voor kolommen en altaarstukken in religieuze gebouwen in de Midi gebruikt. Vanaf 1666 bestelden marmeren bedrijven het rode “incarnat” en blauw “turquin” voor de marmeren sculpturen in Versailles. De opening van het Canal du Midi in 1681 vergemakkelijkt het transport naar de Garonne, vandaar over zee van Bordeaux naar Le Havre en verder tot de Seine naar Parijs.

Er werd speciaal voor het vervoer een weg aangelegd door de États du Languedoc tot aan de haven van Puicheric. Een koninklijk besluit van 1770 verleende monopolie van het marmer aan de vorst en Louis XIV geclaimd voor zichzelf de steengroeve van Malecasse (tegenwoordig een beschermd gebied). Caunes marmer vindt men terug in de meest opmerkelijke koninklijke en keizerlijke monumenten van Lodewijk XIV tot Napoleon III: Fontainebleau, Versailles, Marly, het Louvre, de Invalides, de Carrousel, de Opera..

De vijf belangrijkste steengroeven werden verkocht in 1807 om tot een samenwerkingsverband van metselaars over te gaan die het marmer door heel Frankrijk en naar het buitenland vervoerden, hierdoor kreeg het dorp internationale faam. Sinds 1965 wordt het marmer rechtstreeks in blokken vervoerd naar Italië en wordt tegenwoordig hoofdzakelijk verscheept naar de Verenigde Staten, de Arabische landen en Japan.