Het mysterieuze
Occitanië
U betreedt nu het rijk van een onbekende wereld. Een land apart, dat een speciale plaats in neemt in de geschiedenis. Een geschiedenis waar de onderste steen nog niet van is boven gekomen. Er hangen legenden in de lucht, waarvan enkele sporen en overblijfselen de archeoloog doen twijfelen of het wel legenden zijn. De grond was voor de oude Keltische inwoners van de Languedoc heilig. Vele steencirkels en dolmen getuigen van hun respect voor het land. Diverse gebieden heten ‘Val de Dieu’ of ‘Terre de Dieu’ (vallei of land van God).
Vandaag de dag discussiëren wetenschappers over de mogelijke aanwezigheid van de Egyptische cultuur in de Languedoc in de Keltische tijd, meer dan 3000 jaar geleden.
Het gebied werd al snel ontdekt door kolonie zoekende Grieken en Phoeniciërs en uiteraard vonden ook de Romeinen hun weg naar de prachtige Bas Languedoc. Zij stichtten Narbonne en legden de eerste verharde weg in heel Frankrijk aan. Vanuit het turbulente Palestina kwamen steeds meer vluchtelingen naar de Languedoc, die er een joodse kolonie stichtten en wijn gingen verbouwen, de eerste Franse wijngaard. Hier was het veilig en het leven goed.
Ondertussen waren de oude godsdiensten zoals Sol Invictus of Sulis Minerva en de Isis / Artemis verering erg populair. De naam Gallië refereert naar de haan, een symbool van de zon, omdat het iedere ochtend de zon begroet met zijn gekraai. De oude kennis die o.a. via het joodse volk vanuit Egypte werd doorgegeven van geslacht op geslacht kon in de Languedoc behouden blijven. Men vindt tegenwoordig steeds meer zonnekerken en zonnetempels in de Languedoc terug. Ook de Tempeliers hebben deels de zonnecultus beleden. Twee heren van Carcassonne, uit de familie Trencavel, hadden als tussennaam Aton, een Egyptische zonnegod uit de 18de dynastie van Achnaton, die als enige god werd aanbeden. In deze boeiende periode zijn vele aspecten van het joodse volk ontstaan, zoals de Tien Geboden, de Ark des Verbonds en het hernieuwde geloof in slechts één God. Mozes had veel kennis opgedaan aan het Egyptische hof en deze kennis zou hem en Aäron, die toentertijd Hogepriester van Heliopolis was, de kracht en macht geven die het joodse volk nodig had.
Toen de Kruisvaarders in de 12de eeuw Jeruzalem hadden veroverd en de Tempeliers de Tempelberg begonnen uit te kammen, vonden zij hoogstwaarschijnlijk diverse relikwieën van het koningshuis van Israël, het Huis van David, waar Jezus van zou afstammen. Vanaf die periode brak er een tijd aan van kathedralenbouw, de gotische stijl werd geïntroduceerd. Ook ontstonden de vreemde constructies die vanuit de lucht gezien sterrenstelsels en pentagrammen voorstelden. Dit werd echter over de hele wereld gedaan, zoals in Giza en Ankhor. Zij kwamen in de oriënt in het bezit van oude zeekaarten, waardoor zij nieuwe gebieden ontdekten en later o.a. Nova Scotia (nieuw Schotland) stichtten, nog vóórdat Columbus Amerika had ontdekt en zelfs Columbus zeilde met het Tempelierskruis op zijn grootzeil. Zij waren duidelijk in het bezit gekomen van belangrijke kennis uit de oudheid, van beschavingen die vóór de laatste ijstijd bestonden en floreerden, zoals Graham Hancock heeft kunnen aantonen in zijn indrukwekkende research over de ‘Verloren Beschavingen’. De kennis van maat, getal en gewicht, van oriëntatiepunten over de hele wereld, van sterrenkunde en van de ware geschiedenis van de eerste eeuw. De geschiedenis die door de Roomse Kerk werd geheimgehouden. Het echte verhaal van Jezus en Maria Magdalena. De Tempeliers werden, net als de Katharen, een bedreiging voor de Kerk van Rome.
In het middeleeuwse Languedoc, één van de rijkste gebieden in Europa en tevens een van de veiligste, regeerden de koningen der Visigoten en Merovingers, de zogenaamde nazaten van de Graal. De Arthur roman kwam uit, ridderlijkheid werd uitgevonden, troubadours zongen over hoofse liefde en het nieuwe Jeruzalem. Maar dit geluk zou niet lang duren.
De Tempeliers, die zeer rijk waren, wilden zich in de Languedoc vestigen. Dit zou hun land worden, vrij van de overheersing van de Kroon of van Rome. Zij gehoorzaamden aan niemand. De koning en de Paus waren niet van plan dit nog langer te tolereren. Op vrijdag 13 oktober 1307 werd de orde plotseling opgeheven, de leiders op de brandstapel gegooid en de enige plek in Europa waar de overgebleven Tempeliers nog konden doorbestaan, was Schotland, terwijl de Orde in enkele andere landen alleen maar zijn naam wijzigde, bijvoorbeeld in de Ridders van Christus in Portugal. Veel van hun bezittingen zijn met gezwinde spoed in rotsspleten, grotten en in afgesloten kerkkelders verstopt of naar Nova Scotia verscheept, toen hun laatste uur was geslagen.
Slechts één man heeft met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een deel van de schat van de Tempeliers gevonden en dat is de charismatische abbé Saunière van Rennes-le-Chateau, die aan het einde van de 19de eeuw ineens erg rijk werd. Maar, was het wel een deel van de schat van de Tempeliers? Andere bronnen vertellen over Maria Magdalena, die met enkele andere lotgenoten naar de Languedoc kwam om zich te vestigen in de joodse kolonie, nadat zij uit Israël waren verbannen in het jaar 44 of 45. Zij zou enkele zaken hebben meegenomen, waarover velen over de hele wereld driftig speculeren. Was het de Graal, oude kennis, een groene stenen schaal (jade?), kinderen van Jezus (de Graalstamboom)….. Wat vond Saunière? We zullen het misschien nooit te weten komen.
Andere geloofsgroeperingen die in de rest van Europa niet werden getolereerd, zoals de Katharen, floreerden in de Languedoc. Zij geloofden niet dat Jezus aan het kruis was gestorven, hadden geen kerk nodig en zeker niet het kerkelijke dogma. Met die instelling tekenden ze echter hun eigen doodvonnis. Naast de Kruistochten in de Oriënt is de Kruistocht tegen de Katharen (ook wel Albigenzen genoemd, naar hun zetel in Albi) één van de gruwelijkste gebeurtenissen en zwartste bladzijden uit de geschiedenis geworden. Vredelievende, hardwerkende mensen die alleen een ander geloof hadden, werden levend verbrand. Om er zeker van te zijn dat geen enkele Kathaar zou ontsnappen, werd door de Dominicanen en de Paus de Heilige Inquisitie gesticht om de bevolking tegen elkaar op te zetten. Uit angst verraadde men zijn eigen ouders of buren. Velen vluchtten de bergen in, bijvoorbeeld naar de Montagne Noire. Zij vermengden zich in de dorpen, of achter het masker van een landheer. Het Katharisme werd nu een ondergrondse beweging. Hadden zij heilige relikwieën? Bezaten zij de kennis van de Magdala? Moesten zij de Graalstamboom beschermen? En in hoeverre is dit alles nog terug te vinden in de mysterieuze Languedoc?
Katharenkastelen liggen verspreid over het gebied. Heilige waterplaatsen en andere heiligdommen verwijzen naar Artemis, Isis en de Magdala (of Zwarte Madonna). Esoterische groeperingen zoals de Vrijmetselaars en Rozenkruisers laten o.a. geheimzinnige grafschriften achter en middeleeuwse kunstenaars maken schilderijen met geheime codes die alleen voor ingewijden (solis sacerdotibus) te lezen zijn. Er komt een stuk perkament aan in Parijs waarin staat dat Jezus in het jaar 45 nog leefde. En het verdwijnt weer spoorloos…
Vele boeken worden geschreven over het enigma van Rennes-le-Chateau waarin wordt gespeculeerd over het goud der Tempeliers, de ware geschiedenis van de eerste eeuw, de tombe waarin Jezus zou zijn begraven en beetje bij beetje vinden we wereldwijd stukken van de door Rome verstopte puzzel terug. Het plaatje dat nu zichtbaar begint te worden lijkt te bewijzen dat de legenden geen legenden zijn, maar verpakte stukken geschiedenis… De mysterieuze geschiedenis van de Languedoc.
Copyright Anneke Koremans (www.panoccitania.com).